Բիձինա Իվանիշվիլիի հակաարևմտյան ուղերձները

«2004-12 թվականներին մենք անցանք ամենադժվար տարիները, երբ երկիրը կառավարում էր ոչ թե ժողովրդի կողմից ընտրված իշխանությունը, այլ դրսից նշանակված հեղափոխական կոմիտեն, օտարերկրյա գործակալությունը։ Հիշեցնենք, որ այդ մարդիկ՝ Սաակաշվիլին, Բոկերիան, Մերաբիշվիլին, Ադեիշվիլին, Գվարամիան, Կեզերաշվիլին և այլք, նշանակվել են Վրաստանի կառավարության ղեկավարներ «Էնջեոների» կազմակերպած հեղափոխությունից հետո։

Օտարների ոչ ժողովրդավարական կառավարումը պարզ դարձրեց, թե որքան ծանր են ազատության, անկախության և ինքնիշխանության կորստի անխուսափելի հետևանքները: Արյունոտ ռեժիմը լցրեց բանտերը, խոշտանգեց բանտարկյալներին, զոհաբերեց հարյուրավոր անմեղ մարդկանց կյանքը, թալանեց հազարավոր գործարարների, կեղծեց բազմաթիվ ընտրություններ, առևանգեց լրատվամիջոցներին, կորցրեց Վրաստանի տարածքների 20 տոկոսը։

Շատերը կարծում են, որ այդ հանցագործությունների հիմնական պատճառը Սաակաշվիլիի և նրա հանցակիցների անմարդկային, սադիստական ​​և ոչ հայրենասեր էությունն էր։ Սակայն, իրականում

Այն ամենը, ինչ նրանք անում էին, դրսից պատվիրված ու ուղղորդված էր իրենց տերերի կողմից։

Հենց այս պատճառով էր, որ ռեժիմը կանաչ լույս էր վառել այն օտար քաղաքական գործիչների կողմից, ովքեր այսօր Սաակաշվիլիին, Գվարամիային և Կեզերաշվիլիին անմեղ գառներ են հռչակում և պահանջում են պատժել գործող իշխանությանը։

Այսօր այդ օտարերկրացիները լցված են նույն ժողովրդի անմարդկային ու սադիստական ​​բռնապետությունը Վրաստան վերադարձնելու ցանկությամբ, որը մենք ոչ մի գնով թույլ չենք տա։

Երբ խոսում ենք կանաչ լույսի մասին, պետք է հիշել նաև, որ ռեժիմի սադիզմը վայելում էր «Էնջեոների» լիակատար աջակցությունը։

Երբ 2012-ին հեռացրինք դրսից նշանակված անհայրենիք քաղաքական գործիչների արյունոտ ռեժիմին, ես մտածեցի, որ ավարտեցի իմ առաքելությունը։ Մենք վրաց ժողովրդին վերադարձրինք ընտրական իրավունքը, բանտից ազատեցինք 15 հազար բանտարկյալի, ամբողջությամբ դադարեցրեցինք բանտարկյալների նկատմամբ խոշտանգումները և անմարդկային վերաբերմունքը, վերջ դրեցինք «Ազգային շարժման» լրատվական մենաշնորհին, ազատեցինք բիզնեսը, բերեցինք երկարաժամկետ խաղաղություն և ուժեղացված անվտանգություն։

Եվս մեկ անգամ կրկնեմ՝ կարծում էի, որ 2012 թվականին իմ առաքելությունն ամբողջությամբ կատարեցի։ Սակայն, ինչպես պարզվեց, այս ձեռքբերումները բավարար չէին։ Մենք դեռ պետք է պայքարենք ազատության և ինքնիշխանության համար, որպեսզի կատարենք Իլիա Ճավճավաձեի խրատը, թե «մենք պետք է գրկենք ինքներս մեզ»։ Ուստի, որպես սկզբունքայնություն և նվիրում, բառիս բուն իմաստով, անձամբ ես շարունակելու եմ պայքարել Վրաստանի, մեր հայրենիքի ինքնիշխանության լիարժեք վերականգնման համար։

2022 թվականի սկզբից մինչ այժմ Վրաստանը կրել է ամենածանր պայքարը՝ պատերազմը կանխելու և խաղաղություն պահպանելու համար։

Չնայած 2008 թվականին Բուխարեստի գագաթնաժողովի խոստմանը, Վրաստանն ու Ուկրաինան չմիացան ՆԱՏՕ-ին և հայտնվեցին երկընտրանքի մեջ։

Բոլոր նման որոշումները կայացնում է գլոբալ պատերազմի կուսակցությունը, որը վճռորոշ ազդեցություն ունի ՆԱՏՕ-ի և Եվրամիության վրա, և որի համար և՛ Վրաստանը, և՛ Ուկրաինան ունեն միայն թնդանոթի մսի գին։

Նրանք առաջին անգամ Վրաստանը Ռուսաստանի դեմ հանեցին 2008-ին, իսկ 2014-ին և 2022-ին էլ ավելի ծանր դրության մեջ դրեցին Ուկրաինային։

Վրաստանի նկատմամբ գլոբալ պատերազմի կուսակցության ագրեսիայի հիմնական պատճառն այն է, որ չնայած մեծ ջանքերին, նա չկարողացավ Վրաստանը վերածել երկրորդ ճակատի, ինչին հեշտությամբ կարող էր հասնել գործակալների իշխանության վերադարձի պայմաններում։

Հասարակությունը հաճախ հարցնում է՝ ինչո՞ւ են նման արտաքին քաղաքականությամբ պայքարում «Էնջեոների» թափանցիկության դեմ։ Մեր թիմի ներկայացուցիչներն այս հարցին պատասխանում են ճիշտ ուղղությամբ, սակայն, այնուամենայնիվ, խուսափում են ասել ամբողջական ճշմարտությունը։ Ամբողջական ճշմարտությունն այն է

«Էնջեոների» ոչ թափանցիկ ֆինանսավորումն այն հիմնական գործիքն է, որով կարելի է դրսից նշանակել Վրաստանի կառավարությանը։

Նպատակն այն է, որ Վրաստանը կառավարվի ոչ թե վրաց ժողովրդի կողմից ընտրված իշխանության, այլ դրսից նշանակված «չղջիկների»՝ ժամանակակից Սերգո Օրջոնիկիձեների ու Գիգլա Բերբիճաշվիլիների կողմից։ Սա թույլ չտալը մեր պարտքն է վրացի գործիչներին, ովքեր իրենց զոհաբերեցին հանուն Վրաստանի ազատության գաղափարի։

«Էնջեոների» ֆինանսավորումը, որին հաճախ շնորհակալություն են հայտնում և համարում, որ մեզ օգնում են դրսից, փաստորեն, գրեթե ամբողջությամբ օգտագործվում է գործակալներին հզորացնելու և նրանց իշխանության բերելու համար։ Ուստի այդ միջոցները օգնության հետ կապ չունեն, այլ ընդհակառակը, դրանց միակ նպատակը Վրաստանից պետական ​​ինքնիշխանությունը խլելն է։

Այսօրվա Վրաստանը ոչ Շևարդնաձեի, ոչ էլ Յանուկովիչի Ուկրաինան է։

Այսօր Վրաստանը ղեկավարվում է մասնագետների ուժեղ և միասնական թիմի կողմից, ովքեր գիտեն հայրենիքի, անկախության և ինքնիշխանության արժեքը: Հետեւաբար, այսօրվա Վրաստանում հնարավոր չէ չգնահատված «ազգայինների» ու «էնջեոների» ձեռքով իշխանություն փոխել։ Սակայն դա չի նշանակում, որ մենք պետք է կորցնենք մեր զգոնությունը և չհոգանք Վրաստանի ինքնիշխանության երկարաժամկետ երաշխիք ստեղծելու մասին։ Վրաստանի «Օտարերկրյա ազդեցության թափանցիկության մասին» օրենքը ծառայում է Վրաստանի ինքնիշխանության ամրապնդմանը։

Հարց կարող է առաջանալ՝ ինչո՞ւ թիմը ետ կանչեց օրենքը նախորդ տարի և ինչո՞ւ ենք այն ընդունում այս տարի։ Նախորդ տարի օրենքը ետ կանչելու երկու հիմնական օբյեկտիվ պատճառ կար. նախ՝ անցյալ տարի հաջողվեց ու մոլորության մեջ գցեցին հանրության մի ստվար զանգված։ Ուստի մեր պարտքն էր հաշվի առնել խաբված համաքաղաքացիների անհանգստությունը։ Երկրորդ՝ մենք պետք է հոգ տանենք մեր երկրի քաղաքական կայունության մասին, որը կարող էր դժվարություններ առաջացնել, եթե օրենքը չկիրառվեր անցյալ տարի։

Այս տարի իրավիճակն արմատապես այլ է։ «Նացիոնալներն» ու նրանց տերերն այլևս չէին կարող խաբել ժողովրդին, և այսօր հասարակության մեծ մասը վճռականորեն պաշտպանում է «Էնջեոների» թափանցիկությունը։ Բացի այդ,

Այսօր մենք ունենք լիարժեք ռեսուրսներ՝ առանց պետության կայունությանը վնասելու թափանցիկության մասին օրենքը ընդունելու և երկիրն առաջ տանելու։ Ճիշտ ժամանակին ճիշտ քայլ անելը քաղաքականության գերագույն արվեստն է: Իմ քաղաքական անցյալն ինձ թույլ է տալիս ապացուցել, որ որպես քաղաքական առաջնորդ՝ ես կարող եմ լավ հաշվարկել նման քայլերը։

Հասարակության մեջ երբեմն հնչում է նաև այն հարցը, թե ավելի լավ է ժամանակավոր անդորրից առավելագույնս օգտվել և ինքներս մեզ շատ չվնասել՝ սկսելով ԼԳԲՏ-քարոզչության և «Էնջեոների» մասին օրենքների նախագծերի քննարկումը, և գոնե ընտրությունների հետո սկսենք դրա քննարկումը: Այս կապակցությամբ ուզում եմ ձեզ հստակ ասել․ ոչ ոք չպետք է պատրանք ունենա, որ առանց այդ օրինագծերի մենք կկարողանանք երկար հանգստանալ։ Հիշեցնենք, թե այս ամբողջ ընթացքում ինչ կատաղի փորձ էին անում ցնցել Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովն ու դատարանը։ Նրանք դեռ պահանջում են այսպես կոչված Վեթինգ, այսինքն՝ օտարերկրյա կանոնների ներդրում, որը պետք է բռնաճնշումներ իրականացնի և դատական ​​համակարգը համալրի գերատեսչություններով։ Նման նպատակի էին ծառայում Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովին առնչվող պահանջները, որոնք Վրաստանի խորհրդարանը իրավամբ հաշվի չի առել։

Չնայած այն հանգամանքին, որ, ըստ բոլոր անկախ միջազգային ուսումնասիրությունների, վրացական դատարանը արդարադատության և արդյունավետության առումով նույնիսկ առաջ է ԵՄ անդամ շատ երկրների դատարաններից, չնայած այն հանգամանքին, որ նրանք չեն կարող նշել որևէ գործ, որը դատարանը անարդարացի է որոշել, իշխանությունների կամ ընդհանրապես դատարանի նկատմամբ շարունակվում են համառ ճնշումները, որոնք կշարունակվեն այնքան ժամանակ, քանի դեռ նրանք չեն կորցնի հաջողության հույսը։

Երբ նրանք այնպիսի պահանջներ են ներկայացնում, որ նախապես գիտեն, որ իշխանությունը չի քննարկելու, պարզ է, որ այդ պահանջների միակ նպատակը իշխանության համար արհեստական ​​անհարմարություն ստեղծելն է։ Նման պայմաններում,

Հասկանալի է, որ նույն ուժերը, որոնք երկու, չորս տարի առաջ հեղափոխություններ կազմակերպեցին, աշնանը միանշանակ նոր ուժով կհարձակվեին մեր երկրի վրա և կփորձեին նորից գործակալներին վերադարձնել իշխանության։ Այն էներգիան, որը նրանք պետք է հավաքեին աշնան համար, այժմ վաղաժամ ծախսվում է փողոցում։

Ուստի ԼԳԲՏ-քարոզչության և «Էնջեոների» օրենքների նախաձեռնումը կրկնակի օգուտ ունեցավ՝ մի կողմից այս երկու հարցերի օրենսդրական կարգավորումն այլընտրանք չունի, մյուս կողմից՝ կուտակված էներգիայի վաղաժամ ծախսումը՝ իսպառ սպառելու է առանց այն էլ թուլացած գործակալական իշխանությունը։ Ուստի իդեալականորեն ընտրված է նաև օրինագծերի նախաձեռնման ժամանակը։ Այս գործընթացներով մենք ոչինչ չենք կորցնի երկրին ու իշխանությանը, բացի նրանից, որ հերթական անգամ կնեղացնենք գլոբալ պատերազմի կողմին, որը երկրորդ ճակատի չբացման պատճառով մեր նկատմամբ դժգոհության պակաս չունի։

Մեր համաքաղաքացիներից շատերը վրդովված են, քանի որ մենք 2012 թվականին «Նացիոնալներին» ինչպես հարկն է չպատժեցինք։ Ռեժիմի մի շարք ղեկավարներ երկարաժամկետ պատիժներ են կրել։ Ռեժիմի հանցավոր առաջադրանքների բազմաթիվ հեղինակներ դատապարտվեցին։ Ներկայում պատիժը կրում է ռեժիմի գլխավոր հանցագործ Միխեիլ Սաակաշվիլին։ Սակայն, ցավոք, «Ազգային շարժման»՝ որպես մեկ հանցավոր ու դավաճան խմբի դատավարությունը տեղի չունեցավ։

Մարդիկ, ովքեր ուղղակիորեն ուսումնասիրել են գործը, կհամաձայնեն ինձ հետ, որ այն ժամանակ մենք «Նացիոնալներին» պատժելու ռեսուրս չունեինք, և առանց ռեսուրսների քայլեր անելը միայն հակաարդյունավետ կլիներ։ Ես շատ լավ հիշում եմ, թե ինչպես էին 2012-13 թվականներին արևմտյան բարձրաստիճան պաշտոնյաները ատամներով պաշտպանում արյան հանցագործներին։ «Ազգային շարժումը» Վրաստանից դուրս ճանաչվեց որպես արմատական ​​ընդդիմություն ճիշտ այնպես, ինչպես մենք մինչ այդ նշանակում էին իշխանություն։ Ռադիկալիզմ, այսպես կոչված բևեռացումն ու պարբերական քաղաքական ցնցումները, որոնք տարիների ընթացքում թանկ են նստել մեր երկրի և նրա տնտեսության վրա, ամբողջովին արհեստականորեն են դրդված: Եթե ​​չլիներ արտաքին աջակցությունը, Վրաստանը ամենակարճ ժամկետում կկոտրեր բևեռացման, այսպես կոչված, փակ շրջանակը։

Բոլորը տեսան օրեր առաջ Եվրախորհրդարանի ընդունած բանաձևը, որտեղ եվրոպացի քաղաքական գործիչները հերթական անգամ դատապարտեցին «Ազգային շարժման» մեղավոր առաջնորդներին։ Այս դեպքում էլ գլոբալ պատերազմ կուսակցությունը ստիպեց Եվրախորհրդարանին կողմ քվեարկել բացարձակապես ոչ եվրոպական բանաձևին։ Այս ամենն ուներ երկու նպատակ. մի կողմից նրանք փորձեցին հերթական անգամ կոպտորեն միջամտել Վրաստանի գործերին, մյուս կողմից՝ բոլորին ևս մեկ անգամ ցույց տվեցին, որ Եվրախորհրդարանը դարձել է իրենց գործիքներից մեկը, որը նրանք կարող են օգտագործել ցանկացած պահի, ինչպես ուզում են: Հաստատելով այս բոլորովին ոչ եվրոպական բանաձևը՝ մեկ անգամ ևս ցույց տվեց, թե որքան մեծ ազդեցություն ունի գլոբալ պատերազմի կուսակցությունը Եվրամիության վրա։ ԵՄ-ի դեմ գլոբալ պատերազմի կուսակցությունն իր ձեռքով ոչնչացնում է եվրոպական արժեքները, ինչը, ընդհանուր առմամբ, նրա սովորական ստորագրությունն է։ Ճիշտ նույն կերպ նրանք ոչնչացվեցին 2004-12 թվականներին Վրաստանում իշխանության ղեկին գտնվող վրացիների ձեռքով։

Վրաստանի ճակատագիրը պետք է որոշի վրաց ժողովուրդը։ Այս տարիների ընթացքում մենք բավականաչափ ռեսուրսներ ենք կուտակել, որպեսզի սկսենք լիարժեք ամրապնդել մեր ինքնիշխանությունը։ Ահա թե ինչին է ծառայում «Օտարերկրյա ազդեցության թափանցիկության մասին» օրենքը։ Իսկ ընտրություններից հետո մենք հնարավորություն կունենանք հավաքական ազգային շարժմանը տալ այն խիստ քաղաքական ու իրավական դատաստանը, որին արժանի է 9 տարվա արյունալի կառավարման և 12 տարվա ավերիչ գործողությունների համար։

Ընտրություններից հետո Ազգային շարժումը խստորեն պատասխան է տալու 2 տասնամյակ վրաց պետության և վրաց ժողովրդի դեմ իրագործած բոլոր հանցագործությունների համար։

Դեռ 2014 թվականին հիմնեցի «Հասարակություն 2030»-ը։ Այն ժամանակ ԵՄ անդամակցությունը շատ հեռավոր հեռանկար էր թվում, և ես խուսափում էի անդամակցության մասին հրապարակավ խոսել, քանի որ իմ չափից դուրս լավատեսությունը կարող էր դուր չգալ հանրությանը։ Այնուամենայնիվ, նույնիսկ այն ժամանակ ես տեսա, որ Վրաստանը կարող է անդամակցել Եվրամիությանը մինչև 2030 թվականը։ Այսօր, երբ մինչև 2030 թվականը մնացել է ընդամենը 6 տարի, Վրաստանը ԵՄ թեկնածու երկրների շարքում ակնհայտ առաջատար է ժողովրդավարության, մարդու իրավունքների, ինստիտուտների հզորության և կոռուպցիայի բացակայության առումով: Վրաստանի տնտեսությունն ամենաարագն է աճում թեկնածու երկրների շարքում։

Խոստանում եմ ձեզ, որ մենք կհաղթահարենք բոլոր խոչընդոտները, կամրապնդենք մեր ինքնիշխանությունը, կպահպանենք խաղաղությունը, կամրապնդենք Վրաստանի տնտեսությունը և 2030 թվականին կդառնանք Եվրամիության անդամ։ Մենք եզակի ժողովուրդ ենք՝ յուրահատուկ պատմությամբ, ավանդույթներով և ինքնությամբ։ Հենց այս յուրահատուկ ազգային ավանդույթներով և ինքնությամբ մենք պետք է միանանք ընդհանուր եվրոպական ընտանիքին, քանի որ միայն նման դեպքում Եվրամիությունը կարող է իրական արժեք ունենալ Վրաստանի և Վրաստանը Եվրամիության համար»,- ասել է Իվանիշվիլին։

2024 թվականի ապրիլի 3-ին «Վրացական երազանքը» կրկին օրակարգ բերեց այսպես կոչված «օտարերկրյա գործակալների» մասին ռուսական օրենքը, որը մեկ տարի առաջ բազմահազարանոց բողոքի ակցիաներից հետո ետ կանչվեց, և եղավ խոստում, որ այն երբեք չի ընդունվի։ «Ռուսական օրենքը» պարտավորեցնում է անկախ լրատվամիջոցներին և ոչ կառավարական կազմակերպություններին, որոնք աշխատում են միջազգային կազմակերպությունների դրամաշնորհային աջակցությամբ և չեն վերահսկվում կառավարության կամ նրա հետ կապված խմբերի կողմից, գրանցվել որպես օտարերկրյա գործակալ։ 150-ից ավելի հասարակական և լրատվական կազմակերպություններ հայտարարություն են տարածել, որ ոչ մի դեպքում չեն գրանցվի «արժանապատվությունը ոտնահարող ռեգիստրում»։

Ապրիլի 15-ից Թբիլիսիում ամեն օր բողոքի զանգվածային ցույցեր են անցկացվում, իսկ երեկվա ցույցին տասնյակ հազարավոր մարդիկ են մասնակցել։ «Վրացական երազանքը» ապրիլի 22-ին հայտարարեց հակաակցիա անցկացնելու մասին, որի համար Վրաստանի բոլոր շրջաններից հավաքագրվել են բյուջետային կազմակերպություններում աշխատող մարդիկ։