ՀԿ-ների մասնակցությունը հանրային որոշումների կայացման գործընթացում այլևս պարտադիր չի լինի

Նախատեսված փոփոխությունների համաձայն՝ դատախազական խորհրդի, ընդհանուր դատարանների դատավորների կարգապահական խորհրդի, հանրային հեռարձակողի հոգաբարձուների խորհրդի, Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովի, ինչպես նաև Սպառողների շահերի դեմ պայքարի հանրային պաշտպանի, Հակակոռուպցիոն բյուրոյի պետի, անձնական տվյալների պաշտպանության ծառայության պետի և հատուկ քննչական ծառայության պետի ընտրության մրցույթում ոչ պետական ​​հատվածի ներկայացուցիչների ներգրավումն այլևս պարտադիր չի լինի։

Փոփոխություններով ուժը կորցրած է ճանաչվում Խորհրդարանի Կանոնակարգի 208-րդ հոդվածը, որը սահմանում էր Արդարադատության բարձրագույն խորհրդի անդամների մրցութային կարգով ընտրելու կարգը և սահմանում էր հասարակական կազմակերպությունների պարտադիր մասնակցությունը գործընթացին։

«Մրցույթն ամբողջությամբ չեղարկվում է։ Խմբակցությունները և առնվազն 7 ոչ խմբակցական պատգամավորներից բաղկացած խումբը իրավունք կունենան առաջադրել մեկական թեկնածու»,- ոչ լեգիտիմ խորհրդարանում կայացած ընթացակարգային հարցերի և կանոնակարգի հանձնաժողովի նիստում ասել է հանձնաժողովի նախագահ Դավիթ Մաթիկաշվիլին։

Բացի այդ, Հասարակական կազմակերպության ներկայացուցչի մասնակցությունը Հատուկ քրեակատարողական ծառայության տեղական խորհրդին, որը քննարկում է դատապարտյալներին պատժի կրումից պայմանական ազատելու հարցը, այլևս պարտադիր չի լինի։

Կվերացվի նաև մունիցիպալիտետի քաղաքացիական խորհրդատվական խորհրդում հասարակական կազմակերպության ներկայացուցչի պարտադիր մասնակցությունը։

Մաթիկաշվիլին, ով նաև օրինագծի հեղինակներից է, հասարակական կազմակերպություններին մեղադրել է ժողովրդավարությունը խարխլելու մեջ։

«Հասարակական կազմակերպությունները, որոնց մեծամասնությունը ֆինանսավորվում է դրսից, օտարերկրյա պետություններից ու կազմակերպություններից, որպես կանոն, ցավոք, ոչ թե մեր երկրի ազգային շահերն են հետապնդում, այլ այն երկրների ու կազմակերպությունների շահերը, որոնք ֆինանսավորում են դրանք։

Այդ փոքր ծավալի լավ աշխատանքի հետ մեկտեղ, շատ մեծ ծավալով ու մեծ չափաբաժնով, ցավոք, մենք ականատես եղանք, որ հասարակական կազմակերպությունների մի ստվար մասը, որոնց մենք անվանում ենք հարուստ ՀԿ-ներ, զբաղվում էին հակազգային և հակաժողովրդավարական գործունեությամբ։

Այս ամենը բացահայտվեց ու հաստատվեց USAID-ի սկանդալի ֆոնին, երբ ուղղակիորեն հաստատվեցին այն բոլոր կասկածներն ու քաղաքական ինտրիգները, որ ունեցել է մեր իշխանությունը մի քանի տարի շարունակ։

[...] Տարիների ընթացքում ունեցել ենք համապատասխան ուղղություն և միտում, որ հասարակական կազմակերպությունների մասնակցությունը պետական ​​ուղղակի որոշումների կայացմանը եղել է անհրաժեշտ, պարտադիր, և դա ամրագրված է եղել օրենսդրությամբ։ Սակայն այսօր միանգամայն պարզ և միանշանակ է, որ այն կազմակերպությունների պարտադիր մասնակցությունը որոշումների կայացմանը, որոնց գործունեությունը, ցավոք, ուղղված է ոչ թե երկրի զարգացմանը, ազգային և ժողովրդավարական նպատակներին, այլ հակաարդյունավետ նպատակներին հասնելու համար, չի ծառայի մեր երկրի ազգային նպատակներին և Վրաստանում ժողովրդավարության զարգացմանը»,- ասել է Մաթիկաշվիլին։

Սա միակ օրինագիծը չէ, որը «Վրացական երազանքն» ընդունում է հասարակական կազմակերպությունների գործունեությունն էլ ավելի սահմանափակելու համար։ Ռուսական օրենքի ընդունումից հետո ութ ամիս անց կուսակցությունը ոչ լեգիտիմ խորհրդարանում նախաձեռնեց «Օտարերկրյա գործակալների գրանցման մասին ակտը»: