Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանն այսպես կոչված ցիանիդի գործով դատապարտված դեկանոզ Գիորգի Մամալաձեի գործի վերաբերյալ խախտումներ է հայտնաբերել։ Դատարանի որոշմամբ՝ Գիորգի Մամալաձեի առնչությամբ խախտվել է մարդու իրավունքների եվրոպական կոնվենցիայի 6-րդ հոդվածի 1-ին կետը՝ քրեական դատավարությունը փակ ռեժիմով անցկացնելու պատճառով։ Ստրասբուրգի դատարանը հայտնաբերել է նաև կոնվենցիայի 6-րդ հոդվածի 2-րդ կետի (անմեղության կանխավարկած) խախտում։
Լրահոս
Ընթերցողի ընտրանի
- 1 Ես կտրականապես դեմ էի առանց վիզայի ռեժիմի կասեցմանը, բայց փոխեցի իմ դիրքորոշումը․ Ռոթ
- 2 Մառնեուլիի սակրեբուլոյի փոխնախագահը մի քանի քվեաթերթիկ է լցրել արկղի մեջ, ընտրատեղամասը փակվել է
- 3 ԿԸՀ-ի նախնական արդյունքներով՝ ընտրություններում 53%-ով առաջատարը «Վրացական երազանքն» է
- 4 «Ֆորմուլայի» և «Մթավարիի» էքզիթ փոլերով ընտրություններում հաղթում է ընդդիմությունը, ըստ «Իմեդիի»՝ «Երազանքը»
- 5 Նախագահը չի ճանաչում ընտրությունների արդյունքները. հոկտեմբերի 28-ին Ռուսթավելիում հավաք է նախատեսվում
- 6 Ժամը 17:00-ի դրությամբ ընտրողների մասնակցությունը 50,06 տոկոս է
Ըստ դատարանի՝ դիմումատուն պնդել է, որ քրեական վարույթն ամբողջությամբ փակելու պատճառ չկար։ Մասնավորապես, նա չի ցանկացել հանրությունից թաքցնել իր անձնական կյանքը, իսկ գործի նյութերում առկա մյուս տեղեկություններն այնպիսին չէին, որ դատաքննության գործընթացն ամբողջությամբ փակվի։
Նաև, ըստ դիմումատուի, պետական պաշտոնյաների հայտարարությունները նպաստել են նրան որպես հանցագործ ներկայացնելուն:
Ստրասբուրգի դատարանի որոշմամբ՝ ապացույցներ ձեռք բերելու և օգտագործելու մասով կոնվենցիայի 6-րդ հոդվածի 1-ին կետը չի խախտվել։
Դիմումատու Գիորգի Մամալաձեն պնդել է, որ իր նկատմամբ քրեական հետապնդումն անարդար է, քանի որ իր ճամպրուկում եղած թունավոր նյութը, որն օգտագործվել է որպես սպանության «պլանովարման» ապացույց, նրա ճամպրուկում տեղադրել են։
«Չնայած 6-րդ հոդվածը երաշխավորում է արդար դատաքննության իրավունքը, այն չի սահմանում ապացույցների թույլատրելիության վերաբերյալ որևէ կանոն, որն առաջին հերթին ներպետական օրենսդրությամբ կարգավորվող հարց է: Դատարանը հատկապես կարևորում է այն փաստը, որ հայտնաբերված նյութը միակ ապացույցը չէր, որի վրա հիմնված էր դիմումատուի համոզմունքը:
Դիմումատուին մեղավոր ճանաչելիս ներպետական դատարանները հիմնվել են Ի.Մ.-ի տված ցուցմունքների, այլ վկաների ցուցմունքների, աուդիո և տեսաձայնագրությունների և համակարգչային տվյալների վրա, որոնք մի քանի փորձագետներ հաստատել են, որ դրանք իսկական են, և այլ ապացույցներ: Այս հանգամանքների լույսի ներքո ազգային դատարանների իրավասության մեջ էր՝ քննել, թե արդյոք կային բավարար ապացույցներ՝ ապացուցելու համար, թե արդյոք դիմումատուն մեղավոր է «սպանության նախապատրաստման մեջ»:
Այս հանգամանքներում դատարանը գտնում է, որ դիմումատուի գործով վարույթն ընդհանուր առմամբ չի հակասել արդար դատաքննության պահանջներին: Ըստ այդմ, այս առումով կոնվենցիայի 6-րդ հոդվածի 1-ին կետը չի խախտվել»,- նշել է Ստրասբուրգի դատարանը։
Դատարանը Վրաստանի իշխանություններին պարտավորեցրել է Գիորգի Մամալաձեին վճարել 9 418 լարի։ Նաև ցանկացած հարկ, որը կարող է գանձվել դեկանոզ Մամալաձեից որպես ծախս։
Դիմումատուն պահանջել է 376 304 լարի եկամուտի կորստի համար նյութական վնասի փոխհատուցում և 150 000 եվրո բարոյական վնասի համար:
Ըստ դատարանի՝ հայտնաբերված խախտումների և ենթադրյալ նյութական վնասի միջև պատճառահետևանքային կապ չի հաստատվել։
2017 թվականի փետրվարի 10-ին Թբիլիսիի միջազգային օդանավակայանում ձերբակալվել է Վրաց ուղղափառ եկեղեցու դեկանոզ Գիորգի Մամալաձեն։ 2017 թվականին, գտնվելով Բեռլինում, Մամալաձեն պատրիարքին ուղեկցող պատվիրակության կազմում էր բուժման նպատակով: Դատարանը նրան մեղավոր է ճանաչել պատրիարքի քարտուղար Շորենա Թեթրուաշվիլիի սպանությունը նախապատրաստելու և զենք-զինամթերքի ապօրինի ձեռքբերման և պահպանման համար։ Դեկանոզը դատապարտվել է 9 տարվա ազատազրկման։ Նա իրեն մեղավոր չի ճանաչում։
Այսպես կոչված ցիանիդի գործով դատավարությունները փակ են: Ինչպես դատավճռից հետո ասել է այն ժամանակվա հանրային պաշտպան Ուչա Նանուաշվիլին, գործով արդարադատություն չի իրականացվել։