Կախեթին՝ The New York Times-ի ճանապարհորդական սյունակի ընտրյալ վայրերից

«Լեռնային երկիրը, իր 8000-ամյա գինեգործության ավանդույթով, գտնվում է գինու աշխարհի մի քանի նոր միտումների կենտրոնում, ներառյալ խաղողի կեղևի հետ հնացած գինիները (հայտնի են նաև որպես նարնջագույն գինիներ), ամֆորայի խմորումը և խաղողի խարիզմատիկ տեսակները, ինչպես օրինակ Սափերավին։ Արդյունքում, ըստ Wine Enthusiast-ի, վերջերս վրացական գինու արտահանումը ԱՄՆ գերազանցել է մեկ միլիոն շիշը և տարեկան աճում է մոտ 29%-ով։

Գինու սիրահարների համար համտեսային էքսկուրսիաները Կախեթիի կալվածքներում, ինչպիսիք են Վազիսուբանին ու Կարդենախիան, հնարավորություն են տալիս նոր գինիներ հայտնաբերել Կովկասյան լեռներով շրջապատված փոքր քաղաքների և կանաչ հովիտների լանդշաֆտում:

Շատ գինիներ պատրաստվում են հողի մեջ թաղված ավանդական սրածայր կավե անոթներում:

Ավելի գործնական փորձի համար տեղի խոհարարները սկսել են խոհարարության դասեր անցկացնել, որտեղ համեղ կերակուրներ սիրողները կարող են պատրաստել խինկալի և այլ ուտեստներ, որոնք Saveur ամսագիրը անվանել է «Եվրոպայի հրաշալի չգովերգած խոհանոց», գրում է Էվան Ռեյլին:

The New York Times-ի առաջարկած վայրերի թվում է ԱՄՆ Հարավային Կարոլինա նահանգի Գրինվիլ քաղաքը, որի նկարագրության ժամանակ The New York Times-ը հերթական անգամ հիշատակում է վրացական խոհանոցը։ Մոտ 70 000 բնակիչ ունեցող քաղաքն ունի ավելի քան 200 ռեստորան: Դրանցից մեկը կոչվում է «Քեիփի»: Այնտեղ գուրմանները կարող են համտեսել «Վրացական խաճապուրին և երկրի ամենահին գինիները»։

Ամերիկյան հրատարակության կողմից նշված այլ հետաքրքիր վայրերից են՝ Մորիոկան և Ֆուկուոկան (Ճապոնիա), Մոնումենտի հովիտը (ԱՄՆ), Կենգուրու կղզին (Ավստրալիա), Վյոսա գետը (Ալբանիա), Բութան (Հարավային Ասիա), Կերալան (Հնդկաստան), Նամիբ անապատը (Աֆրիկա) , Ֆլորես (Ինդոնեզիա), Գվադալախարա (Մեքսիկա), Նիմ (Ֆրանսիա), Սալալահ (Օման), Օդենսե (Դանիա), Բոկետե (Պանամա), Տարագոնա (Իսպանիա) և այլն։