Պապուաշվիլին դոնորներից պահանջում է պատասխանատվություն ստանձնել ՀԿ-ների գործունեության համար

Այսօր՝ փետրվարի 9-ին, հրապարակված ծավալուն հոդվածում Շալվա Պապուաշվիլին գրում է, որ ոչ կառավարական կազմակերպությունները գրեթե ամբողջությամբ ֆինանսավորվում են դրսից և ընդգծում է, որ ֆինանսավորումը չի ստացվում «վրացի բարերարներից կամ շահագրգիռ խմբերից»։

«Ակնհայտ է, որ որոշ ՀԿ-ներ բավականին հարուստ են»,- ասվում է հոդվածում։ «Նրանք ավելի հարուստ կլինեին, քան քաղաքական կուսակցությունների մեծ մասը, եթե գրանցվեին որպես այդպիսին։ Հինգ ամենահարուստ հասարակական կազմակերպությունները ոչ նախընտրական ժամանակաշրջաններում տնօրինում են ավելի շատ գումար, քան բոլոր քաղաքական կուսակցությունները միասին վերցրած: Ընդ որում, այս ամբողջ գումարը գալիս է արտասահմանյան աղբյուրներից։ Հարց է առաջանում՝ ինչո՞ւ»։

Խորհրդարանի նախագահի խոսքով, լավ ֆինանսավորվող հասարակական կազմակերպությունները աշխատում են փոքր կուսակցությունների հետ և օգնում նրանց զարգանալ։

«Որոշ պարադոքսալ դեպքերում որոշ հասարակական կազմակերպություններ ուղղակիորեն կրում են իրենց ստեղծած քաղաքական կուսակցության անունը։ Այդ կուսակցությունները կազմակերպությունների ստացած արտասահմանյան գումարներն օգտագործում են քաղաքական նպատակներով։ Օրինակ՝ «Տաբուլա» ինտերնետային հրատարակությունը և «Ազատության ինստիտուտ» հասարակական կազմակերպությունը «Եվրոպական Վրաստան» կուսակցության մասնաճյուղերն են, իսկ «Դրոա» և «Հանուն ժողովրդի» հասարակական կազմակերպությունները ուղղակիորեն կրում են իրենց կողմից ստեղծված կուսակցությունների անունները։ Սրանք քաղաքական խմբերի վրա արտաքին ֆինանսավորման ուղղակի քաղաքական ազդեցության դեպքեր են, ինչը Սահմանադրության կոպիտ խախտում է»,- գրել է Պապուաշվիլին։

Խորհրդարանի նախագահի խոսքով՝ որոշ «էլիտար հասարակական կազմակերպություններ» օգնություն են ցուցաբերում «արմատական ​​քաղաքական կուսակցություններին, որոնք ուղղակիորեն հարձակվում են Վրաստանի ժողովրդավարական ճանապարհով ընտրված կառավարության վրա և հաճախ այն ոչ լեգիտիմ են հայտարարում»։

«Ոչ կառավարական կազմակերպությունների կողմից քաղաքական կողմնակալությունն ուժեղացնում է արմատական ​​քաղաքական կուսակցությունները։ Այդ հասարակական կազմակերպությունները դառնում են արմատական ​​ազդեցության գործակալներ, բայց խուսափում են քաղաքական պատասխանատվությունից։

Այստեղ հիմնական բառը պատասխանատվությունն է: Եթե ​​արմատականները հասնեին իրենց նպատակին և տապալեին իշխանությունը 2020-2022 թվականներին, ո՞վ էր պատասխանատվություն կրելու քաոսի և, ամենայն հավանականությամբ, իշխանության եկած բռնապետական ​​խմբի գործողությունների համար։ Ես կասկածում եմ, որ ՀԿ-ները կամ նրանց դոնորները պատասխանատվություն կվերցնեին:

Վրաստանին ոչ մի բանում արմատականացում պետք չէ։ Եվ այնուամենայնիվ, որոշ ոչ կառավարական կազմակերպություններ նպաստում են արմատականներին Վրաստանին շեղել Եվրամիության ճանապարհից»,- գրում է Շալվա Պապուաշվիլին։

Խորհրդարանի նախագահը նշում է, որ կառավարությունն ակտիվորեն աշխատում է Եվրահանձնաժողովի կողմից սահմանված 9 քայլերի իրականացման ուղղությամբ, որպեսզի երկիրը անցնի անդամակցության բանակցություններ սկսելու փուլին։ Նրա խոսքով, այս շրջանը «մարտահրավերներով լի է լինելու», քանի որ այն համընկնում է խորհրդարանական ընտրությունների հետ։

«Կարևոր է, որ Վրաստանի քաղաքացիական հասարակությունը լինի ակտիվ, բարեգործ և կառուցողական այս գործընթացում։ Վերջերս այս առումով որոշ լավ նշաններ ի հայտ եկան, ինչպես օրինակ՝ խորհրդարանի և Արևելյան գործընկերության քաղաքացիական հասարակության ֆորումի Վրաստանի ազգային պլատֆորմի (կարճ ասած՝ Ազգային պլատֆորմի) միջև շարունակվող համագործակցությունը, որը միավորում է շուրջ 200 հասարակական կազմակերպություններ և պաշտոնապես ճանաչված է Եվրամիության կողմից»,- գրում է Շալվա Պապուաշվիլին։

Միևնույն ժամանակ, Պապուաշվիլին քննադատել է այն կազմակերպություններին, որոնք լքել են «ազգային հարթակը» և ասել, որ խորհրդարանը և քաղաքացիական հասարակության այլ ներկայացուցիչներ այդ մասին իմացել են պոստ-ֆակտում, մինչդեռ դոնորները նախապես գիտեին որոշումը․

«Այն, որ հասարակական կազմակերպությունները հաշվետու են ոչ թե ժողովրդին, այլ դոնորներին, նույնպես բարձրացնում է դոնորների պատասխանատվության հարցը։ Դոնորներն այլևս չեն կարող խուսափել այս պատասխանատվությունից՝ պարզապես վերապահելով, որ իրենք պատասխանատվություն չեն կրում ՀԿ-ների գործունեության բովանդակության համար: Ավելի լուրջ մոտեցում է պետք, քանի որ քաղաքացիական հասարակությունը դարձել է ազդեցիկ քաղաքական ուժ»։

Պապուաշվիլին հանդես է գալիս որոշ քայլեր ձեռնարկելու նախաձեռնությամբ։ Նրա խոսքով, առաջին քայլը կլինի ֆինանսական թափանցիկության բարձրացումը և հասարակական կազմակերպությունների գործունեության ամբողջական բացահայտումը։ Խորհրդարանի նախագահի խոսքով, լավ նախաձեռնություն է եղել 2016 թվականին, երբ 18 հասարակական կազմակերպություններ ստորագրել են «Թափանցիկության հռչակագիրը» և պարտավորվել պարբերաբար հրապարակել իրենց գործունեությունն ու ֆինանսները cso.ge ինտերնետային պորտալում։ «Այժմ ոչինչ չի խանգարում այս նախագծի վերածնմանը, բացառությամբ ոչ կառավարական կազմակերպությունների բարի կամքի»,- նշում է Պապուաշվիլին։

Ըստ Շալվա Պապուաշվիլիի, խնդրի լուծման երկրորդ քայլը կլինի դոնորների պատասխանատվության բաշխումը ոչ կառավարական կազմակերպությունների կողմից իրենց անվան տակ իրականացվող գործունեության համար:

«Ընտրություններից առաջ մենք կարող ենք հրապարակային համաձայնություն կնքել, որը լիովին կբացահայտի այն հասարակական կազմակերպությունների ֆինանսավորումն ու գործունեությունը, որոնք առնչվում են քաղաքականությանը՝ որպես դիտորդ, կամ որպես ընտրությունների հետ կապված գործունեության ֆինանսավորող։ Նման նախաձեռնությունը ոչ կառավարական կազմակերպությունների գործունեությունն ավելի հուսալի կդարձնի բոլոր կողմերի համար, ինչպես նաև կնպաստի կողմերի միջև կառուցողական երկխոսությանը»,- գրել է Պապուաշվիլին։

Նրա խոսքով, ազատ և արդար ընտրությունները ընդհանուր պատասխանատվություն են. «իշխանությունը, ընդդիմությունը, քաղաքացիական հասարակությունը, ԶԼՄ-ները և միջազգային սուբյեկտները, քաղաքական և ֆինանսական ներդրումների հետ մեկտեղ, պետք է կրեն ազատ և արդար ընտրություններ անցկացնելու պատասխանատվության իրենց բաժինը»: