Նպատակի լեգիտիմությունը հարցականի տակ է. Եվրախորհրդի փորձագետների կարծիքը՝ ռուսական օրենքի վերաբերյալ

25 էջանոց փաստաթուղթը մեկ առ մեկ ուսումնասիրում է ռուսական օրենքի դրույթները և դրանց ազդեցությունը քաղաքացիական հասարակության կազմակերպությունների վրա։ Մասնագետները եզրակացնում են, որ.

• Օրենքի որոշ ասպեկտներ մշուշոտ են։ Մասնավորապես, արդյոք վարկերը համարվում են եկամուտ, անուղղակի եկամտի չափը, որն օրենքի շրջանակում հանդիսանում է եկամտի կոնկրետ աղբյուր, օրենքի ուժի մեջ մտնելուն հաջորդող տարիներին ֆինանսական հայտարարագրերի գրանցման և ներկայացման վերջնաժամկետը։ Սակայն այս խնդիրների վերացումը բավարար չի լինի օրենքը եվրոպական և միջազգային ստանդարտների պահանջներին համապատասխանեցնելու համար։
• Օրենքը հակասում է այն պահանջին, որ միավորումների ազատության իրավունքի վրա ազդող սահմանափակումները պետք է անհրաժեշտ լինեն ժողովրդավարական հասարակությունում։
• Օրենքով նախատեսված սահմանափակումներն անխտիր կիրառվում են սուբյեկտների նկատմամբ, չնայած այն հանգամանքին, որ 1-ին հոդվածի 1-ին կետից պարզ է դառնում, որ նրանց գործունեությունը լիովին օրինական է։
• Մինչև օրենքի ուժի մեջ մտնելը ստացված եկամուտների հնարավոր ընդգրկումը, օրենքի հետադարձ ուժը ակնհայտորեն կամայական է, քանի որ կազմակերպությունները չեն կարող խուսափել գրանցման պարտավորությունից, նույնիսկ եթե օտարերկրյա աղբյուրներից ստացված եկամուտը հետագայում պակաս է դրանց ընդհանուր եկամուտի 20%-ից:
• Օրենքը պարտադրում է գրանցման և ֆինանսական հայտարարագրի ներկայացման պահանջներ, երբ եկամուտների աղբյուրների մասին հանրային տեղեկատվություն կարելի է ձեռք բերել՝ պահանջելով կազմակերպություններից մանրամասներ հրապարակել իրենց կայքում, ինչը հայտնի է շատ կազմակերպությունների դեպքում։
• Շատ օրենքներ պահանջում են անձնական տվյալների բացահայտում, որոնք ոչ մի կապ չունեն օտարերկրյա տերություններից եկամտի աղբյուրների թափանցիկության ապահովման հետ։
• Օրենքը ներկայացնում է մոնիտորինգի մարմինը, որը շատ լայն է և վերաբերում է քաղաքացիական հասարակության բոլոր կազմակերպություններին, ոչ միայն նրանց, ովքեր օրենքի դրույթներով համարվում են օտարերկրյա տերության շահերի կրող։ Այս մոնիտորինգը չափազանց ներխուժող կլինի՝ հաշվի առնելով դրա շրջանակը և հաճախականությունը։
• Օրենքը պարունակում է դրույթներ տուգանքների վերաբերյալ, որոնք ակնհայտորեն չափազանցված են կարգավորող միջոցի համար։
• Օրենքի պահանջների անհամաչափ բնույթը բացառում է դրանց թույլատրելիությունը ցանկացած օրինական նպատակով։
• Օրենքի նպատակի լեգիտիմությունն ինքնին կասկածելի է, քանի որ դրա դրույթներում չկա որևէ բան, որը կհաստատի, որ նպատակահարմար է կարգավորել որոշ սուբյեկտներ միայն ըստ իրենց եկամտի աղբյուրի, այլ ոչ ըստ նրանց գործունեության բնույթի։
• Օրենքի հիմնավորման այս թուլությանը գումարվում է նաև այն փաստը, որ այն անխուսափելիորեն կհանգեցնի կազմակերպությունների չարդարացված խարանին՝ պնդելով, որ նրանք օտարերկրյա տերության շահերի գործակալներ են պարզապես իրենց եկամտի որոշ աղբյուրների պատճառով: Նման կապն արդարացված չէ, քանի որ անտեսում է այդ գործողությունների համապատասխանությունը Վրաստանի օրենքին և սահմանադրությանը, ինչպես նաև միջազգային պարտավորություններին և պարտականություններին, որոնք ստանձնել է Վրաստանը։
• Ամփոփելով՝ այս օրենքը չունի որևէ հիմնավորում, որը կհամապատասխանի եվրոպական և միջազգային չափանիշներին:

Վրաստանի խորհրդարանն այսպես կոչված «օտարերկրյա գործակալների» մասին ռուսական օրենքը երրորդ՝ վերջնական ընթերցմամբ ընդունել է մայիսի 14-ի լիագումար նիստում։ Օրինագծին կողմ է քվեարկել 84 պատգամավոր, դեմ՝ 30։ Իշխանությունը հաշվի չի առել միջազգային գործընկերների նախազգուշացումները և երկրում շարունակական զանգվածային բողոքի ակցիաների պահանջը՝ օրենքը անվերապահորեն ետ կանչելու մասին։ Նախագահը վետո դրեց օրենքի վրա, որը, նրա կարծիքով, հակասում է Վրաստանի սահմանադրության մի քանի հոդվածների, թեև «Վրացական երազանքը» նախատեսում է այն հաղթահարել մայիսի 27-ին մեկնարկող խորհրդարանի նիստերի ընթացքում։